Prolog


***

Obudził się.
Na chwilowe poczucie nieświadomości spadło nagle zrozumienie. Największy ciężar ze wszystkich możliwych. 
Podniósł się i rozejrzał, nic się nie zmieniło. Puste, białe pomieszczenie bez żadnych mebli ani okien. Jedno lustro, które zostawiono tu tylko po to, aby każdego dnia spoglądając na siebie czuł poczucie winy. Żadnego znaku, na który tak długo czeka. Opadł z powrotem na skromne i niewygodne posłanie. Podniósł ręce do góry i zaczął przyglądać się swoim dłonią. Blizna za blizną, schodząca skóra i lekko zapuszczone paznokcie to jedyne co mu fizycznie zostało po przeszłości. Jedyne... Mroczny znak znikł z lewego przedramienia wraz ze śmiercią Czarnego Pana. Nie znikły jednak wyrzuty sumienia. Próbował nie żałować swoich czynów, ale przed oczami wciąż stawały mu kobiety i mężczyźni, których zabił i dzieci, które musiał osierocić. Był kiedyś zły i rozumiał czemu tu jest, choć na głos nigdy tego nie wypowiedział. Zmarnował swoje życie kilkoma złymi decyzjami. Miał do siebie żal. Nienawidził siebie samego.
Z powrotem podszedł do lustra. Zaczął w nie walić. Chciał je stłuc. Nie dało się. Zostało zaczarowane, cóż za zapobiegliwość.
Prychnął pod nosem i obejrzał swoje zaczerwienione pięści. To lustro zostanie tu na zawsze.

***

Nie zniechęcajcie się jeśli znajdziecie jakieś błędy!

Witam wszystkich, którzy przybyli ;) Pierwszy rozdział pojawi się dość szybko, myślę, że zajmie mi to około tygodnia. Chciałam poinformować, że szukam bety :* Interpunkcja nie jest moją mocą stroną, więc byłabym wdzięczna za pomoc.

Komentarze

  1. Kvist14 marca 2016 10:24

    Przydałoby się trochę akapitów tu powstawiać; nowa myśl - nowy akapit. poza tym ten tekst wyglądałby lepiej, gdyby był wyjustowany, a nie wyrównany do lewej.

    aby każdego dnia spoglądając na siebie czuł poczucie winy.
    Brakujący przecinek po "dnia" i po "siebie"; imiesłowy nieodmienne wydziela się przecinkami z obu stron.

    Podniósł ręce do góry
    Jeśli podniósł, to wiadomo, że nie w dół.

    zaczął przyglądać się swoim dłonią.
    DłoniOM. W liczbie mnogiej powinno być -om, a nie -ą.

    o jedyne co mu zostało po przeszłości.
    Brak przecinka przed "co".

    Mroczny znak
    Mroczny Znak.

    Przysięgał wierność a stchórzył.
    Brak przecinka przed "a".

    Samo wspomnienie chwili słabości, chwili, gdy czuł się bezpieczniej w szeregach wroga wzbudzało w nim obrzydzenie.
    Brak przecinka przed "wzbudzało".

    wachania
    Wahania. Przecież to nawet przeglądarka podkreśla.

    który zna śmierć jak własną matkę.
    Jak własną kieszeń. Ktoś Ciebie może znać jak własna matka, czyli wiedzieć o Tobie wszystko.

    Co do samego prologu - trochę krótki. Z tego co pamiętam z kanonu, to młodego Malfoya nikt za nic nie ścigał po śmierci Voldemorta i nie był uwięziony z resztą śmierciożerców (dlatego że Malfoyowie zbuntowali się przeciwko Voldemortowi jeszcze przed jego śmiercią), ale OK, zobaczę, co z tego będzie.

    OdpowiedzUsuń
  2. Sylwia Zimnicka15 marca 2016 06:37

    Czytałam lepsze prolog o tematyce Dramione i nie będąc fałszywie skromną, również pisałam. Ale pomijając co pisała poprzedniczka i błędy rzeczowe - Draco nigdy nie obarczał taką czcią Voldemorta i nigdy nie nazwałby go "niezniszczalnym", czyta się fajnie. Może gdybyś nadała inne imiona a całość działa się w świecie HP? Miałabyś całkowitą swobodę :) ale zrobisz jak chcesz, a ja jeszcze na pewno tu wpadnę bo mimo wszystko jest ciekawe :) życzę weny :)
    Letha Kenda
    http://kszwamzp.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rozdział III

                      Pokój Granger był znacznie bardziej przestronny od jego pokoju. Ściany nie były tu białe, tylko cynamonowo brązowe, a łóżko duże i miękkie. Na końcu pokoju, światło dawały dwa okna z zaczarowanym widokiem na Londyn. W rogu stała maleńka kuchnia, składająca się z kilku blatów, lodówki oraz kuchenki. W pokoju znajdywały się jeszcze mahoniowe drzwi, prowadzące zapewne do równie gustownej łazienki. Ogółem całe pomieszczenie przypominało nieduże, choć i tak pięć razy większe od izolatki Malfoya, mieszkanie. ,,Luksus", pomyślał Draco z niemałą zazdrością. Nie pamiętał kiedy ostatnio znajdywał się w tak eleganckim miejscu, bo pokój Hermiony niewątpliwie taki był. Sama właścicielka lokum siedziała przy biurku z ciemnego drewna i wertowała jakąś grubą księgę wyraźnie zafascynowana. - Ekhm. - odkaszlnął Dracon, aby zwrócić na siebie uwagę.  - Izaak? - zapytała speszona dziewczyna, podnosząc książkę, którą parę sekund wcześniej zrzuciła przestraszona. ,,Auror&quo
Czytaj więcej

Rozdział V

Witajcie! Cieszę się, że to czytasz ;) Na wstępie chciałam powiedzieć, że  trochę się spieszyłam z rozdziałem, więc nie jest idealny. Jest w nim jeden link, ale nie wynika on z braku chęci opisania przedmiotu, tylko chciałam, żeby każdy z was wyobraził to sobie podobnie jak  ja. Jednym zdaniem - chciałam zachować styl retro. Kiedy następny rozdział jeszcze nie wiem, ale notka o tym pojawi  się już niedługo ;) .  Pozdrawiam i zapraszam do czytania! *** Poczuła lekkie szarpnięcie w okolicy pępka i świat zaczął wirować. Teleportacja nie była długa. Po chwili oboje wylądowali w ciemnym sklepie, tym samym, w którym znaleźli się na początku. Mimo strachu, dziewczyna nie mogła opanować zdziwienia, dlaczego on zabrał ją właśnie tutaj? Przecież było to niedaleko od ulicy Pokątnej, zaraz ktoś tu po nią przyjdzie. Pocieszała się takim myśleniem starając się uspokoić. Dezorientacja po teleportacji minęła zupełnie, spojrzała na wyjście i na blondyna otrzepującego się z k
Czytaj więcej

Rozdział IV

Witajcie! Dziękuję za przemiłe komentarze pod poprzednim rozdziałem, nawet nie wiecie ile to dla mnie znaczy. W ramach wynagrodzenia kolejny rozdział planuję na za tydzień :) Nadal poszukuję bety! *** Przemierzali ulicę Pokątną. Ani ona, ani on od dawna normalnie nie poruszali się po mieście. Brakowało im tego. Po wizycie w sklepie z żartami, Dracon odwiedził jeszcze bank Gringotta i wymienił galeony na funty. Wymiana na walutę mugoli nie wydawała się goblinom na tyle istotna, aby sprawdzać tożsamość klienta. Jak zwykle z chłodną uprzejmością obsłużyły przybysza. Wychodząc z budynku, Draco zaczął rozglądać się za Hermioną, która miała tu spokojnie czekać na jego powrót. Nic bardziej mylnego. ,,Przecież to Granger", skarcił się za lekkomyślność i zniknął w tłumie, poszukując dziewczyny. Po około piętnastu minutach zaczął się niepokoić. Co jeśli ją złapali? Czy ma szansę uciec? Ona przecież nie wiedziała, że to podstęp, spokojnie mogła go zdradzić. Jego oddech przysp
Czytaj więcej